Een positieve bijdrage aan de samenleving
Drie jaar geleden is Rik samen met Nala begonnen aan de opleiding. ‘Ik heb jaren bij een infanterie-eenheid gewerkt en was veel van huis. Toen ik ervoor koos om binnen defensie een meer planbare baan te nemen, had ik ook weer meer tijd om samen met Nala een positieve bijdrage aan de samenleving leveren. Na wat rondkijken kwamen we al snel bij stichting reddingshonden: echt een verrijking van mijn leven!’

Altijd op scherp
Het reddingshondenteam wordt voornamelijk ingezet bij vermissingen. ‘Bijvoorbeeld bij een kind dat vermist is, een dementerende oudere, iemand in psychische nood of iemand die zijn of haar medicatie nodig heeft. Soms, bij een spoedoproep word je geacht om zo snel mogelijk te komen. Dan is er namelijk een bedreigende situatie met kans op overleven. Daarom hebben veel van ons ook afspraken met hun werkgevers om wanneer nodig zo snel mogelijk weg te kunnen. Je houdt er eigenlijk altijd wel rekening mee. Nala gaat daarom ook altijd overal mee naartoe.’

Samen een team
Om mee te gaan op een missie is de afronding van een tweejarige opleiding nodig. ‘Het leukste aan dit vrijwilligerswerk is dat je echt een team bent. De hond traint voor het oppikken én volgen van geurstromen. Maar mensen vergeten wel eens dat naast de hond de geleider ook geschikt moet zijn. Naast dat je berekend moet zijn op het aantreffen van een heftige situatie moet je bijvoorbeeld zelfstandig én in teamverband kunnen werken, kaart kunnen lezen, leren hoe geurstromen zich bewegen en hoe weersomstandigheden hier invloed op hebben, bijvoorbeeld wisselingen van wind en temperatuur. Bij een ingestort gebouw moet je kunnen inschatten hoe groot de kans op verdere instorting is.  Daarnaast moet je ook nog leren om het gedrag van je eigen hond tot in detail te lezen. Je vormt dus samen écht een team.’

Rik is nog altijd verbaasd waar de honden toe in staat zijn: ‘Het wil nog wel eens gebeuren dat de honden zelfs met de wind in de rug een geurspoor oppikken. Daarnaast kunnen ze zonder geurbron van de desbetreffende persoon zowel levende als overleden personen opsporen. Het versterkt de band met Nala enorm: het is echt mijn maatje én mijn spiegel. Inmiddels merk ik aan haar wanneer ik wat humeuriger ben of niet zo geconcentreerd. Dat heeft ook meteen invloed op haar gedrag en dat leer je ook veel beter lezen als geleider.’

Trainen op de Hes
Trainen op de Hes was een groot succes: ‘Naast dat het natuurlijk een supermooi en groen gebied is, konden we heel specifieke situaties trainen. De honden en hun geleiders moeten namelijk getraind worden op verschillende disciplines: bijvoorbeeld in het water, door gebouwen, vlaktes, door puin of een combinatie ervan. In het gebouw H23 zijn we begonnen: in dit leegstaande kantoorpand konden we goed op complexe en nauwe ruimtes trainen, door gebruik te maken van de kruipruimtes en sanitaire ruimtes. De honden ruiken dan door kiertjes en geven aan dat de begeleider een deur of luik door moet.’

Daarna hebben we op het terrein van het gebouw H29 getraind: dit was een meer complexe industriële setting met loodsen en onverwachte hoeken. Je merkt dan dat de geleider meer voorbereiding nodig heeft om een goed zoekplan te maken voor het uitwerken van de locatie. Omdat het een grotere locatie was moesten de geleiders met hun honden ook samenwerken, daar komt dus ook de afstemming onderling bij kijken. De Hes heeft dus voor ons echt maatwerk geboden: dat was heel fijn!’